කෑම ඔක්කොම කෑවා..

ඊයෙත් හරියට කෑමක් නෑ.
ඒත් අම්මා අද නම් මම ගෙනාපු කැද සෙරම බිව්වා.
පවු. අම්මාට ඇදෙන් වාඩිවෙන්න බැරි උනත් අම්මා
හිතන් ඉන්නෙ කොහොම හරි නංගිගේ මගුල් ගෙදර යන්න
ඕන කියලා.
හිතේ හයියට කෑම කෑවට මම දන්නවා අම්මා කොච්චර
අසනීපෙන්ද ඉන්නෙ කියලා.
නිදාගෙන ඇස් දෙක අරින හැම වෙලේම
අහන්නෙ අපිට කොච්චර නම් මගුල් ගෙදර වැඩ
තියනවාද? මම මෙහෙම හිටියම හරියනවාද?
කොහොමද ඒව කරගන්නෙ කියලා..




අම්මගේ හැම සිතුවිල්ලක්ම අපි වෙනුවෙන්..
එක දවසක වත් තමන්ගේ අසනීපයක් ගැන
හිතුවෙ නෑ..