අද දවල් අම්මට කෑම කැවුව මම.
කටවල් දෙකයි තුනයි වෙනදට කන්නෙ ඒත් අද ටිකාක් විතර
වැඩියෙන් කවා ගන්න පුලුවන් උනා.
කෑම කවන අතර ගේ පිටිපස්සෙ ලේනෙක් කෑ ගහනවා හරිම
හයියෙන්. අම්මා කියනවා බලන්න පුතා අර ලේනා කෑගහන්නෙ
එයාගේ පැටියා නැති වෙලා හරි කූඩුව පැත්තට සතෙක් ඇවිල්ලා හරි ඇති කියලා.
මම කිව්වා "ඔව් මම බලන්නම් අම්මෙ ලේන් අමමෙක් කියන්නෙ ඉතිං පැටවුන්ට
ගොඩාක් ආදරේනේ. අම්මට මතකට අර කතාවක් තියෙන්නෙ මුහුදට වැටුන ලේන්පැටිය
බේරගන්න වල්ගෙන් මුහුද ඉහින්න පටන් ගත්ත කතාව"
"ඔව් මට මතකයි. ශ්‍රක්‍ර දෙයියො ඇවිත් උදව්කරේ ලේන් අම්ම ගැන දුක හිතිලා
හරි නේද?"
මම කන ගමන් කල්පනා කලේ එදා ඒ ලේන් අම්ම මුහුද ඉහලා තමන්ගෙ
පැටියා බේරගන්න කරන වීරිය දැකලා ශ්‍රක්‍රදෙවියන් හරි පිහිට උනා. අද
මම මගේ අම්මා බේරගන්න ඕනම දුකක් විදින්න ලෑස්තියි.
ඒත් මට උදව් කරන්න තමා
කව්රුත් නැත්තෙ.
කව්රු උදව් නොකලත් කලත් මම අවසන් මොහොත දක්වාම
අම්මව බෙරගන්න උත්සහ කරනවා...
No comments:
Post a Comment